گروه C آل عمران 41-45
سه شنبه 26 خرداد :
گروه 
حفظ سوره آل عمران آیات41-45
دوره جز2
تفسیر :
سه شنبه 26 خرداد :
گروه C
حفظ سوره آل عمران آیات41-45
دوره جز2
تفسیر :
آیه 41)- در اینجا زکریا تقاضاى نشانهاى بر این بشارت مىکند، تا قلبش مالامال از اطمینان شود همان گونه که ابراهیم خلیل تقاضاى مشاهده صحنه معاد براى آرامش هر چه بیشتر قلب مىنمود زکریا عرضه داشت: «پروردگارا! نشانهاى براى من قرار ده» (قالَ رَبِّ اجْعَلْ لِی آیَةً).
در پاسخ خداوند به او «گفت: نشانه تو آن است که سه روز با مردم جز به اشاره و رمز سخن نخواهى گفت» و زبان تو بدون هیچ عیب و علت براى گفتگوى با مردم از کار مىافتد (قالَ آیَتُکَ أَلَّا تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَةَ أَیَّامٍ إِلَّا رَمْزاً).
«ولى پروردگار خود را (به شکرانه این نعمت) بسیار یاد کن و هنگام شب و صبحگاهان او را تسبیح گوى» (وَ اذْکُرْ رَبَّکَ کَثِیراً وَ سَبِّحْ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِبْکارِ).
به این ترتیب خداوند درخواست زکریا را پذیرفت و سه شبانهروز زبان او بدون هیچ عامل طبیعى از سخن گفتن با مردم باز ماند در حالى که به ذکر خدا مترنم بود، این وضع عجیب نشانهاى از قدرت پروردگار بر همه چیز بود، خدایى که مىتواند زبان بسته را به هنگام ذکرش بگشاید، قادر است از رحم عقیم و بسته، فرزندى با ایمان که مظهر یاد پروردگار باشد به وجود آورد.
(آیه 42)- قرآن بار دیگر به داستان مریم باز مىگردد، و از دوران شکوفایى او سخن مىگوید و مقامات والاى او را برمىشمرد.
نخست از گفتگوى فرشتگان با مریم، بحث مىکند، مىفرماید: به یاد آور
«هنگامى را که فرشتگان گفتند: اى مریم! خدا تو را برگزیده و پاک ساخته و بر تمام زنان جهان برترى داده است» (وَ إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاکِ وَ طَهَّرَکِ وَ اصْطَفاکِ عَلى نِساءِ الْعالَمِینَ).
و این برگزیدگى و برترى مریم بر تمام زنان جهان، نبود جز در سایه تقوا و پرهیزگارى آرى او برگزیده شده تا پیامبرى همچون عیساى مسیح به دنیا آورد.
(آیه 43)- در این آیه سخن از خطاب دیگرى از فرشتگان به مریم است، مىگویند: «اى مریم! (به شکرانه این نعمتهاى بزرگ) براى پروردگارت سجده کن و همراه رکوع کنندگان رکوع نما» (یا مَرْیَمُ اقْنُتِی لِرَبِّکِ وَ اسْجُدِی وَ ارْکَعِی مَعَ الرَّاکِعِینَ).
(آیه 44)- این آیه اشاره به گوشه دیگرى از داستان مریم مىکند و مىگوید:
«آنچه را در باره سرگذشت مریم و زکریا براى تو بیان کردیم از خبرهاى غیبى است که به تو وحى مىکنیم» (ذلِکَ مِنْ أَنْباءِ الْغَیْبِ نُوحِیهِ إِلَیْکَ).
زیرا این داستانها به این صورت (صحیح و خالى از هر گونه خرافه) در هیچ یک از کتب پیشین که تحریف یافته است، وجود ندارد و سند آن تنها وحى آسمانى قرآن است.
سپس در ادامه این سخن مىگوید: «در آن هنگام که آنها قلمهاى خود را براى (قرعه کشى و) تعیین سرپرستى مریم در آب مىافکندند، تو حاضر نبودى و نیز به هنگامى که (علماى بنى اسرائیل براى کسب افتخار سرپرستى او) با هم کشمکش داشتند حضور نداشتى» و ما همه اینها را از طریق وحى به تو گفتیم (وَ ما کُنْتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یُلْقُونَ أَقْلامَهُمْ أَیُّهُمْ یَکْفُلُ مَرْیَمَ وَ ما کُنْتَ لَدَیْهِمْ إِذْ یَخْتَصِمُونَ).
از این آیه و آیاتى که در سوره صافات در باره یونس آمده استفاده مىشود که براى حل مشکل و یا در هنگام مشاجره و نزاع و هنگامى که کار به بن بست کامل مىرسد و هیچ راهى براى پایان دادن به نزاع دیده نمىشود مىتوان از «قرعه» استمداد جست.
(آیه 45)- از این آیه به بعد به بخش دیگرى از زندگى مریم یعنى جریان
تولد فرزندش حضرت مسیح (ع) مىپردازد، نخست مىفرماید: «به یاد آور: هنگامى را که فرشتگان گفتند: اى مریم! خداوند تو را به کلمهاى (وجود با عظمتى) از سوى خودش بشارت مىدهد که نامش مسیح، عیسى (ع) پسر مریم است» (إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ).
«در حالى که هم در این جهان و هم در جهان دیگر، آبرومند و با شخصیت و از مقربان (درگاه خدا) خواهد بود» (وَجِیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ).
